ชีวิตไม่ธรรมดาของผู้หญิงคนหนึ่งที่แสนธรรมดา

[pandaaun]

ชีวิตแต่งงานของผม เริ่มเมื่อปี2545 และก็เป็นไปด้วยดีมาตลอดเราสองคนมีความสุขมาก พวกเราสองคนไม่เคยทะเลาะกันเลยเราบอกรักกันทุกวันและก็มีลูกด้วยกันหนึ่งคน ลูกเราเป็นเด็กฉลากน่ารักเป็นเด็กดีมาก แต่พอหลังจากแต่งงาน 6 ปี ชีวิตของเราก็ไม่เหมือนเดิม ผมทุกข์ใจเรื่องที่ภรรยาของผมชอบกลับบ้านดึกๆ เสาร์อาทิตย์บางครั้งก็ยังทำงานจนไม่มีเวลาให้กับครอบครัว พอถามเธอก็บอกว่าเธอทำงาน ผมจึงกลายเป็นคนที่ต้องเลี้ยงดูลูก ผมก็สงสัยว่าภรรยาผมไปแอบมีใครรึเปล่า แต่พอถามเพื่อนที่ทำงานหรือคนที่สนิทก็บอกว่าเธอทำงานจริงๆ และก็เป็นอย่างนั้นอยู่นานเกือบปี  ผมก็รู้สึกว่าชีวิตครอบครัวผมจะอยู่แบบนี้ตลอดไปไม่ได้ ผมจะไม่ยอมให้ครอบครัวผมต้องขาดความรัก ความสุข และความอบอุ่นอย่างที่ทุกครอบครัวควรมี

 

วันหยุดวันหนึ่งผมเห็นภรรยาผมไม่ได้ไปทำงาน ผมก็ตัดสินใจว่าผมต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ผมก็เดินไปเข้าไปหาเขา แต่ยังไม่ทันจะถามอะไรภรรยาเธอก็ยิ้มให้ผม น้ำตาปริ่มที่ขอบตา ผมก็ตกใจว่าเธอเป็นอะไร  เธอขอโทษผมและก็บอกว่าเธอยังรักผมและลูกเหมือนเดิมและอยู่ในใจเธอตลอดเวลา  แต่ที่เธอไม่ค่อยได้กลับบ้าน เพราะเธอพยายามหาเงินก้อนโตเพื่อจะพาลูกเราไปหาหมอที่ต่างประเทศ  เพราะตอนนั้นลูกของเราไม่สบายมากเป็นโรคที่หมอหลายท่านบอกว่ายังไงก็รักษาไม่ได้เพราะไม่มีเครื่องมือที่ดีพอ เธอบอกว่าตอนนี้เธอสามารถพาลูกเราไปรักษาได้แล้วเพราะว่าเธอพยายามอย่างมากที่จะหาเงิน และก็ติดต่อกับเพื่อนที่อยู่หลายๆประเทศว่าจะรักษาลูกของเราได้ไหม และเธอก็หาคนที่จะรักษาลูกเราได้แล้ว ตอนนั้นผมดีใจเหมือนกับเธอแต่ผมก็ถามเธอว่า ทำไมคุณถึงไม่บอกผมทำไมถึงทำอะไรคนเดียว เธอบอกว่า เธอรู้ว่าก่อนหน้านี้ผมเหนื่อยหนักกว่าเธอหลายเท่านัก และก็ยังต้องดูแลลูกด้วยเพราะลูกติดผมมากกว่า เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องเลยสักนิด เธอเลยพยายามทำทุกอย่างเพื่อหาเงินและช่วยเหลือลูก

 

ผมแค่อยากบอกว่า ไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่ได้เท่าความรักของแม่อีกแล้ว ผมจึงอยากให้ทุกคนดูแลคุณแม่ของคุณให้ดี และตอนนี้ลูกของผมก็ได้รับการรักษาเรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณฟ้าที่ส่งผู้หญิงคนนี้มาให้ผม ขอบคุณฟ้าที่ส่งแม่ที่ดีมาให้ลูกผม

 

ผมว่าผู้หญิงที่ถูกเรียกว่าแม่นั้นช่างวิเศษเหลือเกิน "แม่" คำนี้กว่าจะได้มา มันมีความลำบาก ความทุกข์ มากมายนัก แต่ความสุขก็เกิดกับเธอเช่นกัน

หนังเรื่องนี้ดูแล้วผมถึงรู้สึกว่าคำว่า "แม่"เป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าที่ใครหลายคนคิด

[/size]