เอาเรื่องเล่าความรักดีๆ มาแบ่งปันกันค่า

[ktirati]

   เครดิตจาก http://blogstorydd.com/

ภาพสุดท้ายที่ฉันเห็นขณะที่ร่างกายตั้งตัวตรง คือภาพตอนที่แฟนของฉันเดินเข้าครัว และเมื่อรู้ตัวอีกครั้ง ร่างกายของฉันก็กลายเป็นอัมพาตเสียแล้ว

ตั้งแต่คอลงไปฉันขยับไม่ได้ราวกับว่านี่ไม่ใช่ร่างกายของฉันอีกต่อไป

“เคท” เสียงแฟนฉันดังขึ้น ฉันได้แต่กะพริบตาตอบเขาว่าฉันรับรู้ “ผมจะไม่ทิ้งคุณ” นั่นคือคำมั่นสัญญาของเขาในวันที่เกิดเรื่อง ขณะที่ทุกคนรอบข้างบ่นงึมงำอยู่ในมุมปากว่า แม้เขาจะไม่ทิ้งฉัน แต่อีกไม่ช้าไม่นาน ฉันก็คงจะต้องทิ้งเขาไป

“เคท” เขาพูดขึ้นอีกครั้ง “จำได้ไหมว่าผมขอคุณแต่งงาน”

ฉันกะพริบตาหนึ่งครั้งเพื่อเป็นสัญญาณว่าฉันจำได้

“และผมจะจัดงานแต่งงานกับคุณ” เขาพร่ำบอกข้างหูของฉัน “ยังไงเราก็ต้องมีงานแต่งงาน ไม่ว่างานแต่งงานของเราจะมีสภาพเป็นเช่นไรก็ตาม”

‘จะแต่งงานได้อย่างไร’ ฉันคิด ‘ในสภาพที่ฉันเป็นอัมพาตเช่นนี้’

ในขณะที่หมอเองก็บอกกับฉันว่า ‘คุณจะเดินไม่ได้ไปอีกตลอดชีวิต’

ฉันพยายามปฏิเสธแฟนตัวเอง ‘ถ้าฉันไม่ได้เดินเข้าโบสถ์แบบที่มีลูกจับชายขอบกระโปรง ถ้าฉันไม่ได้ยืนจูบคุณอย่างสง่างาม และถ้าฉันไม่ได้กระโดดขึ้นรถคันงามแล้วโยนดอกไม้ไปที่กลุ่มสาวโสดด้วยตัวเอง ฉันก็ไม่อยากจะมีงานแต่งงาน ฉันต้องการงานแต่งงานที่เพอเฟคที่สุด ฉันจะสวยที่สุดในชุดสีขาวตัวนั้น มิใช่การนอนเป็นอัมพาตและมีสายระโยงระยางเช่นนี้’

“เราจะต้องแต่งงานกัน”

ฉันกะพริบตาสองครั้งเพื่อบอกว่า ‘ไม่’ และยิ่งไปกว่านั้น ฉันไม่อยากจะแต่งงานกับเขา หากว่าเมื่อแต่งแล้วฉันไม่ได้อยู่เพื่อช่วยพยุงอนาคตของเราไปด้วยกัน ฉันไม่อยากจะให้ตัวเองต้องเป็นภาระที่เขาจะดูแล ฉันไม่ต้องการทำให้ชีวิตของเขายุ่งยากขึ้น

ฉันรักเขาแบบนั้น ฉันจึงต้องปฏิเสธซ้ำอีกครั้งด้วยการกะพริบตาสองที

‘ไม่ ฉันไม่แต่งงานกับคุณแล้ว ฉันไม่เอา’

แต่เขากลับลูบใบหน้าของฉัน จูบหน้าผากและพูดว่า “ก็ผมรักคุณ”

‘ฉันพูดว่าไม่ก็เพราะฉันรักคุณเช่นกัน’

“ดังนั้นเราจะแต่งงาน”

‘ไม่’ ฉันยืนยันคำเดินและหลบตาหนี

“ผมจะไม่ให้คุณทำแบบนี้ ผมรู้ว่าคุณปฏิเสธผมเพราะอะไร แต่คุณก็รู้ว่าที่ผมยังยืนยันเพราะอะไรเหมือนกัน ผมจะกำหนดงานแต่งงานไว้ปีหน้า ผมจะไม่ให้คุณปฏิเสธ คุณมีทางเลือกทางเดียวคือ จงยืนแล้วเข้าโบสถ์กับผม” เขายิ้ม “ถ้าคุณปฏิเสธเพื่อจะให้ผมมีชีวิตที่ดีกว่าดูแลคุณ ก็จงอย่าทำ แต่รับความต้องการของผม เพราะผมอยากอยู่กับคนคนเดียวก็คือคุณ ถ้าคุณไม่อยากให้ผมลำบาก ช่วยยืนให้ผมเห็นอีกครั้งหนึ่ง”

หมอพูดว่า เป็นไปไม่ได้

พยาบาลบอกว่า ไม่เคยเกิดขึ้น

ผู้คลุกคลีกับผู้ป่วยโรคเส้นเลือดในสมองทั่วโลกพูดว่า ไม่มีทาง

 

“ช่วยยืนอีกครั้ง และกลับมาจับลูกๆ แสนซนทั้งสามกันเถอะ” เขาขอร้องในสิ่งที่ทุกคนพูดว่าเป็นเรื่องฝันเฟื่อง “ผมให้เวลาคุณหนึ่งปี มันคงไม่น้อยไปนะ”

ฉันมองหน้าเขา อยากพูดประโยคยาวๆ ให้เขาฟัง และฉันจะต้องพูดให้ได้ในสักวัน

ฉันอยากบอกเขาว่า ฉันจะเป็นปกติให้ได้ภายในแปดเดือน ฉันจะต้องทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ เพราะฉันจะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง ฉันจะลุกขึ้นมาดูแลทุกคนอีกครั้ง ตอบแทนความรักของทุกคนอีกครั้ง

ฉันจะทำ

 

งานแต่งงานของฉันมีขึ้นในเดือนพฤษภาคมปี 2554

แน่นอนว่า ฉันก้าวขาและเดินเข้าโบสถ์ และพูดคำสาบานด้วยตัวของฉันเอง

แรงบันดาลใจจาก เคท อัลแลตต์ ผู้ก่อตั้งมูลนิธิ Fighting Stroke

เพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยเส้นเลือดในสมองแตกและอัมพาตให้กลับมาเดินและพูดได้อีกครั้ง

[อมยิ้มสีรุ้ง]

ขอบคุณที่มาแชร์เรื่องดีๆ นะ